Elini korkak alıştırma, bol koy yüreğime acılarını.
Senin yükün ağır, nezaketin sırası hiç değil
Ne konuştuysak bu sokaklar şahit, hepimiz taşırız sözlerini...
Doldurma diline kelimeleri, serseri kurşunlar gibi
Öfkelenme, burada kadınlar susarak öldürür!
Bilirim paylaşılan vakitlerin kanı akar en çok bu cinayette
ve bilirim ki en çok acıyı da iplerin kesildiği yerden alır insan...
Boşver. Boşver diyenleri de boşver.
Ateş düştüğü yeri yakar, ateş yakar...
Yaktığı yer sıcak soğuk demeden sızım sızım sızlar...
Kor bir cümlenin eriyen harfleri yapıştı tenine,
bilirim damlaya damlaya öldürür harfler çığlıklarını...
Akrebe sinirlenip, günahını yelkovandan çıkartma
Senin kanında yok masuma el kaldırmak!
Bırak biraz da başrol oyuncuları ölsün, hayat senin olsa da...
İsmini ismine beğendiklerin, seni sana küstürseler de
sen büyüksün, yine unutursun!
Bir kere kendini dalgınlıkla birinde unutursun
Eve döndüğünde ceplerini yokladığında anlarsın kaybolduğunu
ve Burada kaybedilen ruh, bulanındır ilelebet!
Ve aşk'a gelecek olursa bu gece sohbet
ne dokun, ne konuş, ne de unut kendini birinde
Aşk düştüğü yerden tutuşup varını yoğunu yakar...
Geç oldu, aramızdaki hesabı kapatalım artık
Unutmadan son kez, sen yaz...
Sen yazdıkça seni hatırlasın pişmanlıklar...
Sen aklına yakışana yaz,
Bırak o üzerine alınsın...
Geç oldu kalkalım artık, son kez şerefine kaldırıyorum kadehimi şair!
"Ş"aban "S"arı
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder