ama ölüm vardı... Bilmiyordun.
Huzursuz saatler aklımı kurcalarken
gördüm:
Bir çocuk vardı, Tanrının masumiyeti yüzünde
ve eminim hiç kimse kadar hak etmemişti ölmeyi.
Bir kadın vardı, rengi ismi ve güzelliği bana benzeyen
ve eminim çok sevmek istiyordu benden başka herkesi.
Bir ben vardım, inandığım her şey için yaşıyorken
gördüm:
Bir ölüm çocuğun omuzlarına çökmüş, gidiyorlar
hatırlamadığım bir yolculuk şimdi o koridor,
ağlıyorum zaman zaman, kalabalıklar içinde
sebebini kimse bilmiyor....
bir kadın çökmüş dizimin dibine
"benim için üzülme" diyebiliyor ölmemiş, henüz.
yazılmış tüm kelimeler boşuna.
Kadınlar yalanlara inanmaya bayılıyorlar.
Aşk, kadın, hayat ve ben bir çocuğun ömründe ölü uzanıyoruz
bir çocuk öldüğünde ışıkları yakmayın ağlıyorsanız
ve yalan söylemeyin sevmesini bilmiyorsanız....
Şaban Sarı
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder