Pages

Ads 468x60px

17 Ocak 2014 Cuma

Gün Ölürken

O günü hatırladım.
Eylül.Yarım bir ekim.Kimsesiz kalmış bir kasım.Soğuk ve yalnız aralık.
Hatırladım.
Aklım acımadı ilk kez.
Oysa
hayatın öncesi hatırlanınca aklı acır insanın, bilirim
                                               Acıtmadı adın
Gülümsediğimi iddia eden kuşlar bile olabilir gökyüzünde
bulutlar mevsimlerce geçti hayatımın içinden, sen gittin, göremedin
ben
u n u t m a m ı ş ı m
Az kalsın unutup ölecektim, ama nasıl mümkün!
Rüzgarın sesinin turuncu göğü karanlığa çevirdiği
                                                              o gün
                                       o günün beklenen gecesi
                                                                ve
                                                            sonrası....
unutmadım.
unutması imkansız hikayeler; kısa ama unutulmaz hikayelerimiz...
İstedim. Evet, farklı hikayelerle, bedenlerle, rüyalarla denedim unutmanın serumunu kendimde
ama kendimi öldüremedim. Aklımı kaçıramadım güzelliğinden.
Biri öğretti ki unutmak diye bir şey yok, kaçmayı bıraktım
ve....

o günü hatırladım
Benim gibi seven renksiz gözlerini ve açık hatıralarından sızan hüznü
tanıdım uzaktan kendimi, sevemedim.

yapabilirdik elbet. Unutulabilirdik birlikte yalnızlığımızın değerli heyecanında
kıyamet kopmazdı bir gece uyusak birlikte ama çok
                                                                 korktuk....
Senin taze yasların benim kördüğümlerim vardı.
Doğru insanla yanlış saatte tanışmış iki insandık,
şimdi karşılaşsak ortak kaderlerde, tanımayız yüzlerimizi....

ama ben hala korkuyorum dokunmaktan birine
                                                     ya sen?
sen
s
e
v
d
i
n
mi hiç?

ben iki kere intihar ettim. üçüncü kırık bir ayna içimde.
hiç beceremedim ölmeyi koynunda, gizli saklı tanımaya çalışıyorum seni
unutursam ölürüm çünkü.

doğruyu söylemek en büyük yalanım mıydı
                                                        sence?

O günü hatırladım
             tesadüfen karşılaştım,
-seninle karşılaşmamızın vakti değil henüz-
acımadım. Aklım ayık, o tanıdığın çocuk öldü içimde
aynı günler ve aynı hayaller içindeyken beklemek, insanlar bunu seviyor
ama ben ölüyorum, yakalamalıyım eteğinden hayatı:
n e r d e s i n?

sana en güzel yalanlarımı hazırladım, seveceğim
                                                       inan bana...

Şaban  Sarı


Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...