Oturup bir şiir yazacağım şimdi.
Kimseye adamadan hiç bir cümlesini, gelişine noktalayacağım her dizeyi.
zaten bilirim kimsenin üzerine alınacak hali de yok bu ciddiyetsizliği
ki zaten kendi kendime yazarım ben diyeceklerimi.
oturup sonra, bir bardak çay koyarım kendime
hemde bu saatte.
geç vakitte demli sohbetlerde olmaz, karşılıklı susmayı tercih ederim kendimle
tek şeker yeter tatlandırmaya tadımı kaçıran ne varsa ömrümde.
Oturup kara kara düşünürüm, düşünmekten öleceğim şüphem yok
uzunca duvarın renginde boğulurum,
olur olmadık geleceklerin sularında yüzmek ne haddime!
Belki adı belli bir kadını düşünürüm, belki isimsiz gölgelere inanırım.
Düşünecek başka bir şey bulamadığımda da oturup bir şiir yakarım parmak uçlarımla.
kalkıp oturduğum yerden, rüzgar gibi geçerim çayın içinden
yarım kalır bu vakitte her şey, en başta şiirler.
bu kadar umutsuz bitmeye bilir istenirse bir oturuşta suya yazılanlar
ama
hüzünden beslenen mutlu şairlerden kim kaldı Allah aşkına!
Şaban Sarı - Ş"S -
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder