Ruhunda son hızla akıp giden taşkın bir selin önüne asla bir set koyamıyor insan. Engel tanımıyor duygular. İnsan kendini ifade etmeden duramıyor; anlatmak istiyor sıkışan kelimelerini, diyemediklerini bir şekilde içinden atıp, nehrindeki kirli hüzünlerden kurtulup, akmak istiyor insan dört nala ömründe. Konuşmak istiyor, kendi gibi ruhlara karşı. Aynalardan sıkılıyor insan canları acımıyor çünkü. Yalnızlık öldürüyor duyguları, yazıyor ölümsüz kağıtlar söylenemeyenleri ama yetmiyor. Konuşup damarlarındaki tıkanıklığı açıcak bir el arıyor insan en çok. Tüm delilikler ve intiharlar anlatamamaktan kendini. Tutunamamaktan belki de. Konuşun olmadı yazın! Yoksa çok duvar parçalarsınız.
Şaban Sarı
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder