RAKI RENGİ

RAKI RENGİ

Seninle hiç rakı içmedim

zamanımız yoktu sanırım ya da bahanemiz çok.

aklımızda kumdan kaleler, avucumuzda kandan ölümler

"yaşamaya ve sevmeye aklınız yok" demişti delinin biri  ve eklemişti

"saklanacak yakışıklı yalanlarınız var ya da çirkin korkularınız".

seninle hiç rakı içmedim

ince belli bardakların havaya nedensiz kalktığı beyaz gecelerde.

 gecelerimiz hep karanlık ve yalnız (çok basit bir laf oldu bu)

yalnızlık biraz da ikimizin ömür sarhoşluğu, karanlık sırların puslu aynası.

Seninle hiç rakı içmedim

şöyle kelimelerin belini kıra kıra, laflarımız bitene kadar hiç içemedik

belki rakımız yetmedi ya da paramız belki de bahanemi çoktu, bilemedik.

Seninle hiç rakı içmedim

ve hiç karşılıklı susamadık. Konuşmalıydık  çünkü sessizlik çarpabilir güzelliğimizi.

Her seferinde solumuzda yalnız isimlerden bir demet çiçek

aktıkça damarlarımda zaman ve alkol mevsimsiz özlemler büyüyor içimde

ve

senin kadar susan birini tanıdığım gün rakım bitmişti.

sövmüştüm. hem de çok sövmüştüm şansa.

Suskunluğun büyüsü bozuldu, anılar döküldü masaya

ortada yarım kalmış hikayelere, bitmek üzere olan mezeye ve Tanrıya

bakmıştım bulanık hüznümün ardından.

(sana da bakabilirim belki başka bir zamanda )

bir duble daha yaşıyorum ağzımda bozuk bir hayat tadı.

darmadumanım, biraz daha dönüyor dünya, tutamıyorum kendimi

seveceğim sonra gülecek ve en son ağlayacağım, sanırım.

Şerefe... (çak çak)

Seninle hiç rakı içmedim

Alkol bahanesiydi gözlerinin, ellerinin ve görülecek her şeyinin

hiç sarhoş olmadım bu masada, alkole sığındığım falan yok

sadece neden kimsesiz bu geceyi bırakıp buraya gelmedin merak ettim!

Alkolün bana verdiği yetkiye dayanarak kıyamete kadar konuşabilirim

belki  dudaklarımdan dökülürken görsen cümlelerimi, kağıtlardan farklı tadım

"seninle hiç rakı içmedim, özür dilerim" dersin.

Bu masada ağlamak ve özür dilemek yasak, öpebilirsin.

Ben seninle hiç rakı içmedim sabah ezanında

zamanımız yoktu sanırım ya da bahanemiz çok,

bilemedim.

Şaban Sarı