CESUR BİR BULUTUN UYKUSU
-Anlamadığın bir şey var Zeynep. Anlatamadığım cümleler o kadar çok ki...
-Anlatmaya çalış Gökhan. Beni kalmaya ikna etmelisin.
- Kalmak istiyorsa bir insan söyler misin neden kalmaya da ikna edilmek istesin? Hem ben kimseye gitme demedim. Hayatın kalmak ve gitmekten ibaret olduğunu düşünüyorum ve istediğini yapmalı insan. Gitmek için kovulmayı; kalmak için daveti beklememeli.
-Galiba haklısın ama ben tam olarak ne diyeceğimi bilmiyorum.
- Bir şey demeni beklemiyorum zaten. Sen ve hatta diğer tüm kadınlar böylesiniz Zeynep. Bir şeyler yapmak için aynanın birinin sizi yönlendirmesi gerekiyor. Biri onaylamadan hareket edecek kadar cesur değilsin, gözlerinde görebiliyorum bunu. Ruhuna karşı duran bir beden seninkisi. Direnme artık. Ruh mu bedeni kapsar yoksa beden mi ruhu? Bana ne istediğini söyle Zeynep, çırılçıplak fikirlerinle, kadınlık içgüdülerinle ne istediğini söyle...
- Ben... Ben ne diyeceğimi bilmiyorum Gökhan.
-O zaman siktir git. Evet kesinlikle benim istediğim bu.
Yaşadığını sanıyorsun ama ölüyorsun Zeynep; yaşamak ölmektir! Şairin de dediği gibi " hayat kısa, kuşlar uçuyor*" Zeynep. Ölüm ardımızda değil, tam karşımızda ve ben zamanımı kaybetmek istemiyorum. Sana şunu söyleyeyim ve zaten sonra kendi isteğinle gideceksin Zeynep; korktuğun için gideceksin. Geldiğin gibi sessiz bir rüzgar olarak gideceksin.
Hangi kitabı okursan oku, filmi izlersen izle; ne yaşarsan yaşa hatta yaşayamazsan yaşayama hayat deneme-yanılma tahtasından başka bir şey değil. Abartma. Aklın ardında kalacağına yaşa ve bitsin, bu kadar basit bir kuralıadahi uyamıyorken ancak sever gibi bakıp kaçmasını biliyorsun. O kadar inanmışsın ki başkalarının hikayelerine, kendi hikayelerini onlara benzetmeye çalışıyorsun. Hayır, masallara inanma! Başkalarının hayatlarını kendininmiş gibi yaşamaktan vazgeç. Beyaz atlı prense inanıp, imkansız yaşamların ardında tüketemezsin güzelliğini. Bilmediğin bir adamı görsen de tanıyamazsın ve kaçarsın. Masallara inanma. Hangi yalanın koynunda kalman gerekiyorsa orda kal, hangi geçmişin gölgesinde ağlamak istiyorsan oraya git Zeynep. Benden uzak dur. Ben tanıdığın ya da tanıyacağın hiç bir adama benzemem çünkü ben kadınlardan ya da masallardan önce kendimi tanıdım. Sen bu korkaklıkla ve kendini bilmezlikle beklediğim kadın olamazsın Zeynep!
- Her erkeğin ben en iyisiyim deyip sonra gittiğini de sen unutma o zaman Gökhan. Artık bende bunlara kanmayacak kadar büyüdüm.
- Herkesin canı cehenneme. Sen yalanlara o kadar inanmışsın ve canın o kadar çok yanmış ki gerçeklere geçemiyorsun. Madem bana inanmıyorsun, neden buraya geldin ve beni buldun.
- Tesadüfen...
-Tesadüfen mi! ah bu insanlar, hiç anlamadınız. Hayatta tesadüfen gerçekleşen hiç bir şey olamaz. Kaderinde seçtiğin ve saptığın bir yol seni bana getirdi Zeynep. Acıların, tecrübelerin, hayallerin hatta duaların seni buraya getirdi.
-Belki de sen beni çağırdın Gökhan?
- Ben kimseyi çağıracak kadar aklı başında değildim gelene kadar ama daha ilk adımını atarken kokunu almış uyanmıştım ama sen şimdi korkup gitmeyi düşünüyorsun. Sana hiç yakışmadı. Yalanlarına sığınmaya devam edebilirsin ve teşekkürler ki uyandırdın beni de. Unutma ben gerçeğin ta kendisiyim ve dokunmaktan korkmadığın bir zaman yine beklerim, yolu biliyorsun artık.
- Beni yeniden istiyorsun üstelik kovuyorken..
- Kalmaya ikna etmedim diye beni kötülemekten vazgeç. Önce kendini bulmalısın. Değişmeyi öğrenmelisin biri için. Yarım kalan sevdiğim bir şarkı olarak aklımda kalacaksın.... Sana son bir tavsiye vereyim ve git.
Herkes bi şansı hak eder ama ikinci bir şansı asla.
Sana şans vermeden önce, kararını vermelisin. Şimdi git Zeynep, lütfen.
-Tanıştığımıza memnun oldum. Dünyada yalnız olmadığımı bilmek güzeldi, mutlu olasın.
Bulutlu bir gün başladı giderken Zeynep. Uykulu aklımı yıkarken aynaya baktım
- gelmeyecek biliyorum, gidenler hiç gelmez ama ben uyandım sorun değil. Elimden geleni yaptım.
Evet yaşam, nerde kalmıştık...
Bulutlu bir gün bitiyordu evden çıkarken Gökhan...
Şaban Sarı
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder