Ruh Parçası #107
Uzun bir trendeyim sanki. Yaşam treni. Sayısız vagona sığmış yine sayısız düş, umut, gelecek... hep birlikte yol alıyoruz. Nereye gittiğini makinistten başkası bilmiyor. Zaten nereye gittiğimizin de önemi yok. Camdan seyrederken geçmişi, karşılaşıyoruz başka trenlerle. Yanımızdan geçiyor kimisi dokunmadan rüzgarımıza, kimisi tam içimizden geçip öylece duruyor bizde yol boyu. İçimizdeki ortak oluyor maceramıza, yoldaş oluyor uzun yolculuklara. Trenler makas değiştiriyor bu anda, aynı yolda iki ayrı tren gidiyor, kader diyorlar buna, kader. Gelip geçiyor yolcuları vagonların, trenler hep kalıyor ardımızda. İsimler değişse de duygular hep asılı kalıyor unutulmuş yalnızlıklarda.... El sallayanı olmuyor kiminin bu yolda, kimi kalabalığında boğuluyor. "yeter, durdurun treni inecek var "dese duymayacaklar. Kaderine boyun büküyor herkes. En çok sevdaların boynu bükük, en çok hasret kokusu içimizde...
Uzun bir trendeyim sanki. Yaşam treni. Keşfedilmeyi bekleyen tenlerin sarılığında kıvrıla kıvrıla yaşıyorum ağır ağır...
Şaban Sarı - Ş"S
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder