Şimdiye dek hep sevilmeyeceğimden korktum. Hayata dair başka korku biriktirmemiştim cebimde. Ama anladım ki yanılmışım. Sevildiğimi gördükçe hatamı fark ettim. Kendimi inandırıp, avuttuğum gerçeğimin bir aldatma olduğunu öğrendim. İlk çocuk ve ilk torun olmanın avantajıyla ilk sevgimi ailemden aldığımı inkar edemem asla. Arzuladığım kadınlarca sevilmesem de tanıştığım pek çok kadın da sevdi, mutlu etti beni. Şimdi anlıyorum ki, sevilmemek değil mesele; sevebilmek. Olmadı. Hep bir şey eksikti oturduğum masada bana göre ya da aksi bir yaşlı gibi kusur buluyordum bana sunulan tüm yaşamlarda. Üzgünüm.
"Ş"aban "S"arı
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder