ORTA DOĞU’DA BİR YANGIN
Gözlerinden içeri zorla girmeye teşebbüs ediyorlar sanki seni elde etmeye yetecek gibi,
Yaşlarının akmasına izin veriyor, seni sevdiğini söyleyen herkes şimdi;
Direndikçe yalanlarına, darbe alıyorsun ruhuna
“Geldikleri gibi gider” yüreğinden tüm düzenin sahte sevdaları
Ve hak’ her zaman aşar barikatları…
Tüm gerçekler tecavüze uğrar belki bu diyarlarda evet ama aşk hala saklanıyor fikirlerde
Asi yüreğine hiçbir kuvvet engel olamaz, biliyorum…
Gün doğarken umudun ardında bir kez daha kaçıncı yürek harbi bu yaşadıkların,
Kaçıncı yalnızlık busesi yanağında ışıldayan bu karanlık;
Yetmez ama evet der gibi bakıyorsun gözlerime
Sessiz sedasız bir sevişme imzalayabiliriz seninle gecelerin huzurunda
O zaman belki biter sınırlarımızda süre gelen bu kavga,
Söndürürsek içimizdeki geçmişin yangınlarını dokunabiliriz ellerimize:
Artık hiçbir örgüt engel olamaz aşka…
Laik bir düşün süregeldiği tenimde senin yerin hep ayrı tutuluyor yalandan dolandan
Bağır çağır isyan ediyor delikanlılığım haksızlığa, çünkü sen hep uzak bir gezegensin dünyama…
Sevdim desem duymayacaksın kelimelerimi, dinletemeyeceğim çığlıklarımı sana
Şiddet karşıtı söylemlerine rağmen hala çok acıtıyorsun görmezden geldiğinde direnişimi
Korkuyorsun; hem de çok korkuyorsun gençliğimden fakat ben senin sevdiğin yalanlardan değilim!
Muhalif hislerle büyütmüyorum içimdeki çocuğu, kışkırtmıyorum sana karşı masumiyeti
Yaralı direnişlerin izlerine rağmen hala kayıp veriyorum hislerimden,
Sen yüreğimin tepesindeki dü,ş eziyorsun en masum geleceğin cesetlerini
Gün döndüğünde benim lehime, anlayacaksın ak’ı kara’yı
Anlatamıyorum derdimi gözlerine karşı, bir yangın yerinden nasıl yükselsin sevdanın sesi
Şunu unutma “muhalifte olsam düzenine, her şey senin için, iyilik için, aşk için; bizim için”
Teşvik edilen isyanların sorumlusu olarak parmakla gösteriliyorum sana
Hislerimi ayaklandıran kıvılcım sensin, itiraf edemiyorum bunu ilahi güçlere
Savaş alanı bedenim, en büyük silahın gözlerindeki sis, dilindeki zehir
Ve ben hala direniyorum sevdan için…
Düşlerimi kayıtsız şartsız koyunluk için büyütüp bu günlere getirmedim ki ben,
En büyük hakkım elbetteki sorgulamak güzelliğini;
Karanlığıma yaktığın bir umut ışığı bile yetiyor dindirmeye çağlayan sesimi
Şimdi bırak bu inadını da gir damarlarımdan içeri elini kolunu sallayarak
Ben senden utanacak değilim sevgili, senin bastığın yerde hüzün biter, aşk başlar…
İndirin ulan kaldırdığınız tüm silahları, söndürün yaktığınız gazları ve atın aklınızdaki ağır fikirleri.
Yolu açsın şimdi tüm güvenlik güçleri; laik’liğime karşı değil güzelliği,
Cumhuriyet’imin yıkılmaz temellerine karşı gelenler hep içimde yaşıyor…
Aramızdaki parmaklıklarla ayrılabilir belki hayallerimiz, kaderin ayrı yollarında yürüyor olabiliriz şimdilik
Cümle alem biliyor yine de içimizdeki susuzluğun boyutunu:
Ne desem anlamayacak yine otoriter yüreğin, büyüklere de güvenilmiyor
Maviliğime sürdüğün bu lekeyi temizleyecek cesaretin yok
Anlaşmalarımızı da yırtıp atmak lazım…
Seni seviyorum ve eylemlerimde dile getiriyorum seni ama yine de anlatamıyorum gözlerine derdimi…
Plastik bir mermiyle vurulmuş yatıyor düşlerimden en güzeli ayaklarının dibinde
Sen hala “kim başlattı bu aşkı” diye suçluyorsun yalan yanlış yerleri;
Unutma sevgili unutma; gün gelir bir gün Orta Doğumda ateşlediğin bu yangın da sarar senin çıplak tenini…
Ben seni anlayana kadar severim de sen nasıl ödersin bu zamana kadar yaktığın hanelerin vebalini…
(bu şiir 18 aralık ODTÜ olaylarında yaşananlara ithafen, aşkla karıştırılarak yazılmıştır #ODTUayakta)
"Ş"aban "S"arı
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder