parçalara ayırıyorum ruhumu, bir yapboz icat ediyorum yine.. kaybolacak biliyorum benliğim, geçmişte bir karanlığın dibinde unutulacağım... söylemekten korkuyorum çünkü çiğ süt emmiş insan, güvenilmez... sevdanın değeri düşüşteyken neye yarar saf bir duyguyu gözlerinde bozdurmak? bırakayım karışsın binbir parçanın içine, bir gün oda kaybolur elbet korkularımı saklayan divanın altında... Ben pişman olmam, küçük bir rolü layık gördü kendine oysa başrolü verebilirdim yazılmış en gerçek hikayede! tüm samimiyetimle, tüm ara yollardan gittim seviyorum'a varan ama çıkmazdı sokakları, karaydı geceleri ve sıkıyordu bedenim ruhumu artık... Kalmak daha da zorlaştırır elvedaları, unutmaları. söyleyemiyorsan ve anlamıyorsa kimse ruhun sesini gitmek tek çaredir bazen, hiç doğmamış gibi bu şehirde, bu yürekte... umuda dönmeye başlarsa kelimeler, boynuna geçer yağlı ihanetlerin ilmeği; kendi ellerinle idam eder yüreğini aşk:
parçalara ayırıyorum ruhumu, bir yapboz icat ediyorum ve kaybolacak en değerli parçam yine kayıp bi ruh buluncaya dek beni...
"Ş"aban "S"arı
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder