Pages

Ads 468x60px

15 Kasım 2012 Perşembe

Ruh Parçaları #6

#6 ele yüze bulaştırma....
uzun, gerçekten uzun  bir zaman sonra hoşlandım; bu zamana kadar hep en yakınımdakilerde aramıştım kutsallığı fakat tanımak meselesi değilmiş aşk, bende bu kez hiç tanımadığım, en baştan keşfedeceğim eşsiz bir yürekte şansımı zorlamak için topladım tüm cesaretimi! hiç bir zaman yapmayacağım hamleler yaptım  sesine sürgün olduğum biri için... Bir selamına bin cümleyle cevap verecek kadar gevezeydim, heyecandan! hevesliydim küçük bir çocuk yaramazlığıyla: olmayacak dua değildi ve her gece amin demeden uyumak haramdı. saatlerle aramı bozdum, takip etmiyordum artık akrebi; varsa yoksa onun  varlığıydı tüm an! "yazmak ya da yazmamak cesaretiydi" çoğu zaman çünkü o kadar da prensiplerimden vazgeçemezdim... hep yazma cesaretindeydim, gördükçe varlığını susmak sanki ihanetti O'na...
 her şey kör topal ilerliyor olsa da ilk izlenim çok önemliydi o yüzden en kısa zamanda bitmeliydi bu sürgün, ona göre yaşanmalıydı olacakların ya da olmayacakların  tüm ihtimali; anlatamadım! herkes gibi sandım, güvenemedim. kaçak dövüştüm o erteledikçe zamanımızı; ben umuda battım o sürdürdükçe düşü; sıkıldım evet koşmaktan çünkü naza gelemezdi benim burjuvazi yüreğim; seven yürek kaçmazdı aksine sokulurdu: keşke tamamen kapatsaydı kapıları, arka bahçenin anahtarını elime tutuşturacağına... sevmedim asla!(sevebilirdim) sadece bir umut ışığıydı bu karanlık yolda karşılaştığım; fakat araya giren samimiyetsiz bir resmiyet, gülümsemesiz bir sohbet tüm ateşi söndürdü daha kora  varmadan yangın... çektikçe gidiyordu ellerimde, bende itiyordum gelir mi diye; ters tepti!  bu oyunda tüm kuralları o koyuyordu ve tüm can yakmalar ona serbestken benim en yasağımdı dokunmak ona... şakanın kötüsüne gülünmüyordu bu yalnızlıkta; iki ucu aşklı değneğe bulandı bu pislik... alttan almak, pişman olacağını bile bile çok uzaktı, sanki düşününce mutluluk değil acı istiyordu ruhum; "sev-iş" benimle demek dışında tüm patikalarını kullandım oysa, anlamamak için kör olmak gerekirdi aşka, sağır olmak gerekirdi sevgiye! ben bu oyunu bilmiyordum; samimiyetti tüm niyetim ve servetim... saygıyla ayrıldım huzurundan...
şimdi kaç şiir sürer bu güz bilemem ama acıyorum; uzun, gerçekten uzun zaman sonra gözyaşlarımı düşündüm hala akabilecek güçleri var mıydı ki... gönül sancım hala yerindeydi fakat yeminliydim... "keşke"lere kapalıydı yüreğim; büyüklük onda kalsa gelse düşlerime geri... söz bu kez çok ciddi olacağım ama "gelmez" ihtimallerinde dalgalanıyor hüznüm....!
Yaradan yine benden habersiz bir senaryo biçti ruhuma anlıyorum; bunu okuyorsa O sesleniyorum : kelimelerimin neresinde kendini, neresinde beni bulacağını biliyorsun; saati ve yeri söyle uçar gelirim : geri ver ruhumun kayıp parçasını külkedisi!!!
Ş"S

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...