hayat; söz konusu ben olunca hiç adil değil, hem de hiç. hep başkalarının mutluluğu için yaşarken, hiç bir zaman kendim için tüketmiyorum kendimi... hep sen, hep o , hep siz.. peki ben? hayatınızın neresinde benim sözlerim, yüreğim, düşüncelerim; köprüyü geçene kadar mı "dost" "sevgili" "kardeş" insanların hepsi benimle; sözüm meclistekilerden dışarı ama insanların hepsi çıkarcı!
hayat; söz konusu aşk olunca, bana karşı yine o adaletsiz tavrını takınıyor ve hiç dilimden düşmüyor bu düşünce bu günlerde "beni niye kimse sevemiyor" : narsistliğime, çakma mükemmelliyetçiliğime, hiperaktivetime ağır geliyor sizin "olgun" durumlarınız yoksa benim korkaklığım mı engel aşka... söylemekten korkuyorum evet; ama zaten sende anlamak istemiyorsun ki? neyse zaten hiç halim yok!
hayat; söz konusu adalet olunca çok adil ama... bazen kızsamda kendi içimdekine; inan senle alakası yok sakın üzerine alınma kelimelerimi... tamamen duygusal; tamamen hayvani. aşkı; mutlu çocuklar yetiştirmek için istiyorum bu boktan dünyaya karşı: tamamen duygusal yani!
neyse zaten hiç halim yok anlatsam da anlamazdan gelirsin sen bu geceyi de!
Ş"S
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder